Enstrümanlarınızı nasıl editlemelisiniz?

Son zamanlarda akustik gitar, bas gitar ve davul gibi sadece gerçek enstrümanlarla kaydedilmiş bir albüm üzerinde çalışıyorum.

Bu tür prodüksiyonlar için insanlar genellikle stüdyoda gerçek kayıtları yaparken kendilerine yol göstermesi için bir demo parça kaydediyor ve işe davulları kaydederek başlıyorlar. Bu, kayıt endüstrisinde her profesyonelin bildiği yazılı olmayan (belki de yazılı?) bir kuralı.

Vasat bir demoya sahip olmanın ardındaki neden davulcuya demo parçasıyla bir tür his vermek. Hızlarını ne zaman düşürmeleri ve bagetlerini ne zaman daha sert vurmaları gerektiğini hissedecekler. Aksi takdirde, şarkının kendisi hakkında hiçbir şey duymadan ve hissetmeden metronoma göre çalabilirler.

Davulları kaydettikten sonra bazı amatör müzisyenler diğer enstrümanları bu kaydedilen davulların üzerine doğrudan kaydederler. Sorun şu ki, daha sonra davul parçalarını düzenlemeniz gerekir. Bu durumda, tüm enstrümanları düzenlenmemiş davul parçalarından yanlış groove ile kaydedersiniz.

Bu yüzden genellikle diğer enstrümanları aynı gün kaydetmezsiniz. Diğer nedenler arasında davul setinin ve mikrofonların kurulumunun yarım gün sürmesi sayılabilir! Yani davullarınızı aynı gün kaydetmek için yalnızca birkaç saatiniz var ve iyi bir davulcunuz varsa bunları bitirebilirsiniz.

Bunun için insanlar önce davulları düzenliyor ve diğer enstrümanları düzenlenmiş davulların üzerine kaydediyor. Bu süreç genellikle kaydını yeni bitirdiğiniz her enstrümanı düzenleyerek devam eder böylece sağlam bir groove elde edebilirsiniz.

Yani, kural bu.

Ya da kural buydu.

Çünkü günümüzde insanlar akustik davulları parçalarına pek kaydetmiyorlar -ki ben bunu sevmiyorum- ve davulları MIDI ile çalmak için dijital pluginler kullanıyorlar. Ve insanlar eski günlerdeki kadar çok demo kaydetmiyorlar (50 yaşındaymışım gibi konuştuğum için özür dilerim), genellikle bu pluginlerin yeterince güzel ses verdiğini düşünüyorlar. Tersi bir durumda bir stüdyo kiralamak ve bir davulcu tutmak zorunda kalacaklarını ve sadece bir şarkı için davul kaydetmek için tüm günlerini ve muazzam miktarda para harcayacaklarını düşünüyorlar. Oldukça haklılar.

Ama ben o örneklenmiş davul eklentilerini dinlemekten hoşlanmıyorum çünkü gerçek bir insan gibi ses çıkarmıyorlar. Çok mükemmel ve tekrarlayıcılar. Bence ortalama bir dinleyici, örneklenmiş davullar ile gerçek bir davulcu arasındaki farkı anlayabilir.

Müşterimin birkaç kaba miksini dinledikten sonra tüm enstrümanların gerçek olduğunu ancak davulların gerçek olmadığını fark ettim. Şarkı yazma sürecinde demo oluşturmaya yardımcı olabilen Logic Drummer kullanıyorlardı. Yine de, son mikste bunu duymaktan kesinlikle hoşlanmıyorum.

Albümü sevdim ve gerçek davullarla çok daha iyi olabileceğini düşündüm, bu yüzden onlara gerçek bir davulcu ile gerçek davul kaydetmelerini teklif ettim. İnternet dünyasındaki en iyi session müzisyenlerinden biriyle çalıştığım için onlara birkaç davulcu önerdim ve biriyle çalışmaya karar verdik.

Bugünlerde bu ve diğer pek çok prodüksiyonun sorunu davulların genellikle en son kaydedilen enstrüman olması. Bu proje için de aynısı geçerliydi. Gitarları ve diğer tüm enstrümanları önceden editlemezsek bunun sorun yaratabileceğini düşündüm.

Bu yüzden onlara tüm parçaları editlemeyi de teklif ettim. Kabul ettiler.

Ama bir hata yaptım.

Genelde editlemeyi sevmem ve kendi şarkılarımı editlerken bile tembelimdir. Bu parçaları Pro Tools'ta kendim manuel bir şekilde düzenlemeye başladım ama süreçten sıkıldığımda ve editlemek için çok fazla zaman harcamam gerektiğini fark ettiğimde aklıma bir fikir geldi. Prodüktör arkadaşlarımdan biri bana Logic Pro'da otomatik quantize özelliğinin çok iyi çalıştığını söyledi. Otomatik quantize ettikten sonra sadece küçük sorunları düzeltmek için bazı noktalara dokunduğunu söyledi.

Ben de bunun iyi bir fikir olabileceğini düşündüm.

Ama yanılmışım.

Müşterilerimin üzerinde çok çalıştıkları performanslarını grid'e göre sayısallaştırarak mahvettim. Bazı noktalara dokunmak için zaman harcamış olsam da onları ruhlarından arındırdım.

Ama kayıt seanslarından önce o parçaların tüm düzenlemesini bitirdiğim için gurur duyuyordum. Teknoloji bana yine yardımcı oldu.

Yanılmışım.

Ama performanslarını mahvettiğimi fark ettiler ve bunu bana içtenlikle söylediler. Bunu kabul etmem biraz zaman aldı ama albümün ilk parçasındaki tüm editleri bitirdikten sonra anladım. Evet, bazı hatalar vardı ama genel olarak benim düzenlediğim versiyondan çok daha iyi tınlıyordu.

Albüm için en iyisinin ne olabileceğini ve hatamı nasıl düzeltebileceğimi düşündüm. Tüm davul parçalarını otomatik quantize edilmiş enstrümanların üzerine kaydettiğimizi düşünürsek.

Sonunda bunun büyük bir sorun olmadığını fark ettim çünkü davulcu zaten bir click track'e göre çalıyordu ve belki de onun için çok düzenli bir arka plan müziğine sahip olmak güzeldi.

Her şeyi sıfır noktasından yapmaya karar verdiğimde, MÜZİĞİ GÖRMEDİĞİMİZİ fark ettim. Şu anda bu alıntıyı bir poster yapıp duvara asmayı düşünüyorum, böylece çalışırken her zaman görebileceğim. Bunu düşünüyorum çünkü bunu hep unutuyoruz. Ekranda bazı grid'ler ve çizgiler gördüğümüz için o bölümü düzenlememiz gerektiğine inanıyoruz ve o bölümü oynarken bir hata yaptığımızı GÖRÜYORUZ.

En kötüsü de dinlemiyoruz, duymuyoruz, görmüyoruz ama otomatik olarak quantize düğmesine tıklıyoruz.

Bu pek doğru bir hareket olmuyor.

Çünkü müziği görmüyoruz.

Dinliyoruz.

Kitlelere yayınladığınızda, görecekleri tek şey sanat eseriniz olacaktır. Başka bir şey değil. Sadece dinleyecekler.

Öyleyse neden sevdiğimiz parçaları düzenlerken o grid'lere bakıyoruz? Bunu yapmanın bir anlamı yok. İnsanlar 50 yıl önce en sevdiğimiz albümleri bu şekilde düzenlemiyorlardı çünkü parçaları kulaklarıyla dinlemek zorundaydılar. Bu parçaları gerçek bir makasla düzenlemek için gerçek bir nedenleri olmalıydı. Ya sıfırdan kaydederlerdi ya da o parçaları overdub yaparlardı. Ama kendilerini dinleyerek değerlendiriyorlardı, dijital bir ekranda bazı noktalar ve çizgiler görerek değil.

Peki, bu hikayeden benim çıkardığım sonuç ne? Bu parçaları şimdi nasıl düzenleyeceğim? Ne öğrendim?

Şu anda davul parçalarını düzenlemiyorum bile çünkü birlikte çalıştığım davulcunun inanılmaz yetenekli olduğunu ve bir groove makinesi gibi olduğunu fark ettim. Hiç hata yapmıyor. Ama aynı zamanda sesi de bir makine gibi çıkmıyor.

Önce ekranımın ışığını kısıyorum. Oynat tuşuna basıyorum ve bu sonbahar mevsiminde ağaçların güzelliğini görmek için penceremden dışarı bakıyorum. Ekrandaki o korkunç çizgilere bakmaktan çok daha iyi. Oynat tuşuna basıyorum ve performansı kulaklarımla değerlendiriyorum. Hoşuma gitmeyen bir şey duyduğumda, çalmayı bırakıyorum, ekranımın ışığını artırıyorum ve sadece kulağımı rahatsız eden kısmı düzenliyorum.

Bu işlemi şarkıya eklediğim her enstrüman için tekrarlıyorum. Davul parçalarını net duyabilmek için ses seviyelerini artırıyorum ve yalnızca bir hata tespit ettiğim bölümleri düzeltiyorum.

Düzenleme yaparken akıllı grid seçeneğini kullanmıyorum çünkü mükemmel bir şekilde düzenlemek istemiyorum (ki bu doğada mevcut değil).

Hatta son zamanlarda Louis Bell'den MIDI parçalarını düzenleme hakkında bir şey öğrendim. Genellikle MIDI klavyelerimizle gerçek bir performans kaydederiz ve hemen quantize düğmesine basarız, bu da performansları öldürmenin başka bir yolu olur. Tüm notaları seçerek ve konumlarını birlikte değiştirerek bölümleri düzenlemeyi öneriyor. Bu şekilde, bir akor çalarken notalar arasındaki küçük zamanlama farkları orada kalacak, performansın gerçekliği de aynı şekilde. Çünkü biz makine değiliz ve her notaya aynı anda basamayız.

Elbette, robot gibi ses çıkarmanız gereken bazı türler olabilir.

Zaten birkaç yıl içinde hayatımızda özgün (?) müzik yaratan yapay zekalı robotlar olacak. Peki onlar gibi ses çıkarmanın ne anlamı var?

Gelecek burada ve herkesi hayatta kalmak için daha özgün ve yaratıcı olmaya zorluyor. Bunu yapmanın en iyi yolu kendiniz olmak. Ve insanlık mükemmel değil.

Birlikte orijinal şarkılar yaratmak için benimle buradan iletişime geçebilirsiniz.